Paradepaardjes & Het Bos van dode liefjes

Beschrijving

Paradepaardjes
Wij wachten. Wij hebben tijd. We gaan aan de lege terrastafels zitten op de markt en laten onze paarden drinken bij de dorpspomp. Hun witte ruggen lichten op in de blauwe nacht.
We luisteren naar de ademhaling van het verstilde dorp.
Het is nog vroeg. Slaap maar. Wij wachten op het juiste moment.

Het bos van dode liefjes
Ik wilde alleen even zeggen dat je mijn kleine zwijntje bent.
Dat het al gauw donker wordt.
Dat alles voor niets is geweest.
Dat niets voor niets is geweest.
Dat ik op mijn tenen ga staan
en me uitstrek tot boven de bomen
tot ik de zon kan zien.
Dat ik de warmte op mijn gezicht voel
van de zon, die in dit bos nooit schijnt.
En ook niet in jouw ogen.
Omdat ik je dat wat je het liefste hebt,
niet kan geven.
Dat ik mijn hoofd in je nek zou willen leggen.
Dat ik zou willen lachen.
Dat ik zou willen huilen.
Dat ik zou willen zeggen,
dat ik het ben.